Procedura mająca na celu ilościowe scharakteryzowanie wskazań przyrządu lub systemu pomiarowego w jednostkach wzorcowych wykonana za pomocą wzorca lub materiał odniesienia.

Procedura mająca na celu ilościowe scharakteryzowanie wskazań przyrządu lub systemu pomiarowego w jednostkach wzorcowych wykonana za pomocą wzorca lub materiał odniesienia.

Wielkość o takiej samej wartości lecz przeciwnym znaku jak błąd systematyczny właściwy, a więc dodana do surowego wyniku pomiaru kompensuje ten błąd.

Różnica między wartością zmierzoną a wartością rzeczywistą (odniesienia).

Maksymalna odchyłka jego wartości od wartości nominalnej odniesiona do tejże wartości, wyrażona w procentach i zaokrąglona w górę do najbliższej z podanych dla danego wzorca liczb.

Adiustacja to czynność polegająca na regulacji systemu pomiarowego. Większość urządzeń pomiarowych jest tak zbudowana, że przed użyciem (do pomiaru) należy dokonać adiustacji, a do tego celu służą dostępne operatorowi elementy regulacyjne. Nie wymaga się do tej czynności żadnych zewnętrznych wzorców (choć mogą być wbudowane do systemu pomiarowego). Jest to czynność nakazana procedurą pomiarową. Jest to właściwe rozumienie adiustacji. Spotyka się także szersze pojęcie adiustacji obejmujące regulację ukrytych dla operatora parametrów konstrukcyjnych systemu pomiarowego lub zmianę współczynników procedury wzorcowania. Taki zakres adiustacji powinno się nazywać korekcją systemu pomiarowego.

To wykazanie, że wyspecyfikowane wymagania dotyczące wyrobu, procesu, systemu, osoby lub jednostki zostały spełnione.

Akredytacja jest potwierdzeniem kompetencji podmiotu (jednostki certyfikującej wyroby, usługi, osoby, systemy), laboratorium (badawczego, wzorcującego, etc.), jednostki inspekcyjnej, do działań w określonym zakresie.

Jest on załącznikiem do certyfikatu akredytacji i precyzuje obszar potwierdzonych kompetencji.

Zamiast przytaczać liczne akty prawne czy normy, warto odwołać się do zdrowego rozsądku. Pomiary wykonujemy po to, by podejmować decyzje — jeśli pomiar nie prowadzi do żadnej decyzji, jest zbędny. Dlatego za każdym razem, gdy opieracie się na wyniku pomiaru, zadajmy sobie pytanie: „Czy możemy zaufać temu przyrządowi?”
Stan urządzenia, jego wiek czy sposób przechowywania nie gwarantują poprawności odczytów. Liczy się tylko dokładność, bo to ona decyduje o przydatności sprzętu. Tak jak ekspres musi parzyć kawę, a wiertarka wiercić, tak przyrząd pomiarowy musi dawać wiarygodne wyniki.
Wniosek: jeśli chcemy mieć pewność, że podejmujemy właściwe decyzje, kalibrujmy swoje przyrządy.

Po pierwsze, w normie PN EN ISO/IEC 17025-2017 istnieje wyraźny zakaz podawania daty następnego wzorcowania.
Po drugie, laboratorium nie ma pojęcia, w jaki sposób użytkownik korzysta z przyrządu (jak często, w jakiej temperaturze, wilgotności, statycznie, dynamicznie) – to wie tylko użytkownik.
Po trzecie, laboratorium nie wie, jak użytkownik traktuje swój przyrząd (czy przechowuje go w futerale, czy po prostu leży wśród przyrządów, jak transportuje przyrząd, ile osób korzysta z przyrządu).

Opcja 1: Producent może zrobić to za Was. Rzetelny producent nie wyciąga ręki po czas między kalibracjami – to wyniki testów stabilności, dynamika zmian dokładności w czasie, statystyki roszczeń gwarancyjnych, statystyki wyników kalibracji.
Opcja 2. Ocenić intensywność użytkowania i jej wpływ na dokładność, ale pamiętać, że do narysowania linii prostej potrzebne są co najmniej dwa punkty (dwie kalibracje), a do sprawdzenia liniowości co najmniej trzy.
Opcja 3. Ocena ryzyka związanego z niespełnieniem przez przyrząd jego specyfikacji podczas następnej kalibracji. Z czystym sumieniem, jeśli wyniki kalibracji są negatywne, należy upewnić się, że poprzednie wyniki pomiarów (pomiędzy dwoma kalibracjami) były prawidłowe, ponieważ możliwe jest, że następnego dnia po kalibracji urządzenie zaczęło pokazywać nieprawidłowo.
Decyzja należy więc do właściciela urządzenia.

Przeprowadzić wzorcowanie urządzenia.
Zrobić to w rozsądnym czasie.
Ocenić przydatność urządzenia do dalszego użytku.